Από τον παλιό μαθητή μας Αντώνη Κερασνούδη λάβαμε την παρακάτω επιστολή, την οποία, κατόπιν έγκρισής του, δημοσιεύουμε αυτούσια.
Τον ευχαριστούμε για τα θερμά του λόγια και του ευχόμαστε να συνεχίσει να διαπρέπει στην επιστήμη του και να ευτυχεί στην προσωπική του ζωή.
Η δια βίου πρόοδος όλων των μαθητών μας είναι η καλύτερη ανταμοιβή μας.
Η διεύθυνση και οι καθηγητές του 2ου Γυμνασίου Σερρών.
-----------------------------------------------------------------------------
----- Original Message -----
From: Kerasnoudis, Antonios
To: 'mail@2gym-serron.ser.sch.gr'
Sent: Monday, September 10, 2012 7:39 PM
Subject: Νοσταλγικές σκέψεις για το σχολείο μου...
Αγαπητοί καθηγητές του 2ου Γυμνασίου Σερρών,
Ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη, κάπου στη βορειοδυτική Γερμανία, καθώς η βροχή είχε σταματήσει να ντύνει τις γερασμένες πέτρες του νοσοκομείου και η ροή των ασθενών είχε παραδόξως κοπάσει, ξέκλεψα μερικά λεπτά ηρεμίας μπροστά στον υπολογιστή. Οι διαδικτυακές περιπλανήσεις συνήθως περιλαμβάνουν άρθρα, ιατρικές εξελίξεις, αριθμούς, στατιστικές, εικόνες, όλα ντυμένα με την αγωνία του επόμενου ιατρικού βήματος, να προσφέρουμε ότι καλύτερο υπάρχει στον πάσχοντα συνάνθρωπο.
Εκείνο όμως το απόγευμα ασυναίσθητα το χέρι μου πληκτρολόγησε το όνομα της γενέτειρας μου, των Σερρών, ήταν πιθανώς η νοσταλγία για τα νέα του τόπου μου. Ακολουθώντας τα ίχνη του διαδικτύου, ίσως και ακούγοντας εν είδει γλυκιάς παραίσθησης το σχολικό κουδούνι που θα χτυπήσει αύριο, έπεσα πάνω στην καλαίσθητη σελίδα του σχολείου μου, του τόπου όπου πέρασα τα πιο τρυφερά χρόνια της ακόμα ξέγνοιαστης ζωής. Βλέπετε, ίσως υπήρξαμε η τελευταία γενιά που έπαιξε στις γειτονιές, που λέρωσε τα γόνατα της από τη σκόνη και γέμισε με φωνές τους σχολικούς διαδρόμους, που έριχνε ακόμα πέτρες στα τζαμάκια του σπιτιών, αντί για αναπάντητες κλήσεις, για να κατέβει η παρέα για βόλτες...
Με χαρά διαπίστωσα μέσα από το φωτογραφικό ταξίδι, ότι το σχολείο μου έχει εκσυγχρονιστεί, απέκτησε «γωνιά» βιβλίου, εφαλτήριο πολιτιστικών εκδηλώσεων και έλλογων διαλόγων, εργαστήρια να περιμένουν τους αυριανούς Αινστάιν, εφημερίδες, επετηρίδες και μαθητές με «πέννα» και κριτική σκέψη. Μα πάνω από όλα εκπαιδευτικούς, που παρά τις δυσκολίες της σημερινής εποχής, έχουν όρεξη να διευρύνουν τους ορίζοντες σκέψης των λιλιπούτειων μαθητών τους, να συνθέσουν σκέψεις και προσωπικότητες. Κάποια πρόσωπα μου είναι ακόμη και μετά από 14 χρόνια γνώριμα, κάποια άλλα «φρέσκα»...
Έτσι αυθόρμητα θα ήθελα να σας συγχαρώ για την αξιέπαινη προσπάθεια που κάνετε και να σας ευχηθώ καλή σχολική χρονιά. Θα ήμουνα περήφανος εάν ο γιος μου, που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα, κάποτε μεγαλώσει και κάτσει στα ίδια, σκαλισμένα από το χρόνο θρανία. Το Νοέμβρη που θα επισκεφτώ ξανά την γραφική πόλη μου, ίσως να φέρω το γιο μου να γνωρίσει το δικό μου νοσταλγικό σχολείο...
Με εκτίμηση στους καθηγητές που συνεχίζουν να διδάσκουν την ομορφιά του «ελυτικού» ουρανού
..Μες στα σύννεφα βολτάρω
σαν την όμορφη αστραπή
κι ό,τι δώσω κι ό,τι πάρω
γίνεται βροχή...
(ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ)
Αντώνης Κερασνούδης
απόφοιτος σειράς 1998
Ειδικευόμενος Νευρολόγος
Πανεπιστημιακής Κλινικής St. Josef
Βοchum, Γερμανίας
http://www.iatronet.gr/author_bio.asp?au_id=343
